Tövbeler Tövbesi Şiiri - Cihat Şahin

Dil yaparken tövbeyi, olmaz kalbin haberi!
Buna denir lügatte, sahte tavuk tövbesi.
Gerçek nadim olmayan, rücu eder hep geri!
İman olur tarumar, viran gönül hanesi.

Nefis gaddar müşevvik, teşvik eder memnuya!
Hayatını yaşıyor(!) haram ile o güya.
Ahmak almaz elması, boncuklara meyleder!
Vermez gönlü huriye, görmek ister pis rüya!

Benzer tıpkı akrebe, lezzet alır sokmaktan;
Selim aklı bırakır, alır dersi ahmaktan!
Nar’a yakın olunca, intihara yönelir,
Hakka rücu var iken, medet ister na haktan! ,

Tövbe kulu arıtmaz, yok ciddiyet özünde!
Dille bin kez”tövbe” der, asla durmaz sözünde.
Niyaz dua ganidir, istiğfarlar sayısız,
Ağız ağıt yakarken, damla olmaz gözünde!

“Ah” çekince gönülden, sarsılmalı gövdesi!
Ciğer kebap olmalı, od kokmalı nefesi!
Yıkamalı kirleri, gözden akan Ceyhunlar!
Ruh-u canla olmalı, mutlak Nasuh tövbesi!

Tövbe etsem tövbeme, acep kabul olurmu?
Kanla yazsam arzuhal, gaffar sultan alırmı?
Pak edermi kalbimi, nur verirmi veçhime?
Kara bahtım ak olup, daim öyle kalırmı?

Umut umut ve umut, hiç kesemem umudu!
O evhamlar içinde, bana tek can simidi!
Rahmet sonsuz bir derya, her nadime yeterli!
Affa mazhar olamaz, kim keserse ümidi!