Tövbekâr Oldum Şiiri - Rıfat Araz

Yâ Rab aşkın bende, benimle her an;
Aşk ile can buldum, canda var oldum! ..
Bu zorlu nefsime neyledi zaman? ..
Bazen kışa döndüm, kâh bahar oldum! ..

Tevhîdin nûruyla, nûr ettin canı;
Ufkunda okuttun eşsiz fermânı! ..
Tedbirden, takdire dönen her sonu;
Tefekkür ettikçe tövbekâr oldum! ..

Kader levhâsında, ince bir sır var;
Bir ömre sığmadı, aşk denen esrâr! ..
Âlemi sardıkça bu derin efkâr;
Yanmış ney misâli, âh u zâr oldum! ..

Ezelden ebede bu şevk, bu heves;
Firdevs’den, Mevâ’dan, Naim’den bir ses! ..
Kutsal emanete yüklü her nefes;
Dal, budak saldıkça, lalezâr oldum! ..

Hüzün tezgâhında, süsledin gülü;
Yardın, pâk eyledin mümin gönülü!
Sebepler içinde her tevekkülü;
Sezdikçe hem gizli, aşikâr oldum! ..

Yâ Rab, yakın sensin, ben benden uzak;
İçimde, iç içe binlerce tuzak! ..
Ey gönül, geç nefsi, benliği bırak;
Kim demiş âlemde bahtiyâr oldum? ! ..