Tövbekâr Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Elmastan bir köşkün vardı kalbimde,
Hiç değer bilmedin, sitemkâr ettin,
Yoluna koydum da garip başımı,
Kapında kul ettin, hizmetkâr ettin.

Giderken ardınca, garipçe baktım,
Özlemin ateşten gömlekti, taktım,
Ezgiler söyledim, ağıtlar yaktım,
Aşkınla sen beni bestekâr ettin.

Sevdanla gönlümde ateş yanınca,
Sensizce, sessizce, yalnız kalınca,
Elimden kalemi tutup alınca,
Makamı sevdana kalemdar ettin.

Yaklaştım seninle yaşlı sonuma,
Ateşten bir halka taktın boynuma,
Çıplak bedeninle girdin koynuma
Düşlerde, sen beni günahkâr ettin.

Doğuver ay gibi gel akşamıma,
Katılsan ne olur sen yaşamıma?
Ayrılık duygusu yetti canıma,
Kul idim sonunda isyankâr ettin.

İdrisim sonsuzca tutsağın oldum,
Kendimi sevdanla aşkında buldum,
Sevecen, sevdalı, bağlı bir kuldum,
Sevmeye sen beni tövbekâr ettin.

Ahmet İDRİSOĞLU Kastamonu 04.Şubat.2008 18.05
İ[email protected]
http://serenat-siirler.blpgspot.com/
http://idrisoglu.blogspot.com/