Kalbimde aşk nefret olmuş içerime sığmıyor
Saatlerim çile dolu gözlerim hep ağlıyor
Gönlüm azap olan aşktan artık çıkmak istiyor
Tövbekar oldum ben aşka çünkü gücüm yetmiyor
Kara bahtım bir kez bile güldürmedi yüzümü
Duymazlıktan geldi benim feryadımı sözümü
Kurumayan aşk pınarı yaptı iki gözümü
Tövbekar oldum ben aşka zehir etti ömrümü
Koşa koşa yorulmuştum her ümidin ardında
Ona muhtaç olduğumda hiç olmadı yanımda
Sevmesini bilemeyen vefasıza çattımda
Tövbekar oldum ben aşka yara açtı bağrımda
Kayıt Tarihi : 18.2.2021 23:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!