Tövbe Vakti Şiiri - Muhittin Alaca

Biraz ihlas yahu, gözlerde nem az,
Riyakâr tavırla, kılarsan namaz,
Yediğin naneyi, örtüp kapamaz;
Seccadeyi yere, serme boşuna!

Beyt-ül maldan çalıp, çırpıp, soyarsan,
Tüyü yetmemişin, hakkın yiyorsan,
Ramazan’da oruç tuttum diyorsan;
Aç koyup kendini, yorma boşuna!

Şatafat, israfta, zirveye erip,
Fakiri hor görüp, yetimi yerip,
Sonra da koşarak, Kâbe’ye varıp;
Fırıl fırıl dönüp, durma boşuna!

İster köşkün olsun, isterse yalın,
İnfak ediyorken, titrerse elin,
Başa kakıp bir de, hançerse dilin;
Zekât, sadakayı, verme boşuna!

Gönlüne merhamet, sevgiyi doku,
Nefsin varken ele, fırlatma oku,
Evvela kendini, tanıyıp oku;
Dizini rahlede, kırma boşuna!

Yalaka bol ise, yiter asalet,
Emir korkaktaysa, biter adalet,
Paçalardan akar, türlü rezalet;
Terazi düzelmez, germe boşuna!

Ömür tükeniyor, Alaca eyvah!
Nice garip göçtü, nice padişah,
Tevbe et, ruhuna, dolsun inşirah;
Yeter günahlara, girme boşuna!

14.04.2021
Muhittin Alaca