Tövbe Tövbe Şiiri - Ümit Alphan

Boynu yana büküldü gözler yerde.
Kırmızı aldan mor dudaklar büzüştü.
Yağmur bulutu ha bırakacak gözyaşlarını.
Kaşlarının ikisi de soğuk ve düzdü.
Kalbi sorun diye bekledi.
Söyleyişte sorunsuzdu.
Gerçeği bilmek istemezdiniz.
Dopdolu ama öksüzdü.

Kötü fırtınayı sevmezdi kimse.
Aklına takılanı sormazdı ayıp olur diye.
Sevilmeyen fırtına aklına geldi.
Ya..
Neyse tövbe tövbe...

Beş gündür haber yoktu erinden.
Dünya yıkılsa viran olsa da yerinden.
Kucağında küçük bebeğinin yok haberi birinden.
Kötüydü,yüreği hop oturup kalkıyordu telefonun zilinden.
Ya...
Tövbe.

Kimine göre beyazdı beyaz,ona göre kara
Kara kar her yeri esir alsa da,
Esaretin selamını aldı hovarda hava.
Dönse adanmış canı vardı Allah’ına
Elinde avucunda.
Ya olduysa..
Tövbe tövbe...

Anlatılanın sonu malum acıklı.
Ülkemde kadınlar hep ağlamaklı.
Irkı farklı olsa da gözyaşları hep aynı.
Düşününce şair aklıyla Ümit.
Sen versen de ona hakkı
İnsan öldürmez ki başka canı.
Aptallığın daniskası
Tövbe tövbe..
Ümit ALPHAN //Tövbe Tövbe//