TÖVBE.. ONU BOŞUYORUM!
Bu dünyada, mutluluğu,
Rüyâlarda, yaşıyorum.
Uykulardan, uyanınca,
Gerçeklerden, şaşıyorum.
Bazen mûnis, uysal başım,
Nedâmetle, iner yaşım,
Bazen çeker, çokca küşüm;
Yeis batak, düşüyorum.
Dertler önde, dağca yüce,
Gün beklerim, gelir gece,
Giderse de, bazen güce;
Sıkıp dişi, aşıyorum.
Nefis serkeş, ona gidip,
Eylemeli, zorla te’dib!
Yumruklarım, balyoz edip;
Vurup bağra, deşiyorum.
Bu kaderi, kullar yaşar,
Gâhi koşar, gâhi düşer,
Nisyânı bol, alîl beşer;
Düşe kalka, pişiyorum.
Ozan İlo’m, neyse emir,
O minvâlde, geçer ömür,
Üzerimde, nefsmiş amir;
Tövbe.. onu, boşuyorum!
21.10.2008/22.57
Kayıt Tarihi : 24.11.2008 20:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!