Tövbe Şiiri - Efraim Erdoğdu

Gözleriyle dili bir söylemeden,
Bana mutluluğu var eylemeden,
Canını canıma yar eylemeden,
Körü körüne aşka sevmeye tövbe.

Derin derin bakan gözlere kanıp,
Ardından sellere, çöllere dalıp,
Ferhat'ça boğulup, Kerem'ce yanıp,
Bir kul siçin mecnun olmaya tövbe.

Can verircesine bir güzel sevip,
Bırakıp gidince isyana girip,
Ardından ağıtlar, matemler edip,
Kendimi yerlere vurmaya tövbe.

Hala sevilmeyi hak eden varsa,
Dünyanın çilesi, cilvesi buysa,
Sevmek mutluluğa giden tek yolsa,
Yok yere hatır gönül kırmaya tövbe.