Tövbe Şiiri - Mehmet Tentik

Günahkârım, sinsi ruhumda mücrimler yatar.
İnsanlığım, şerefim bir uçurumdan kayar.

Alır götürür tereddütlerim, ruhumu satar,
Satar da, gönlüm bir batıla inanmak ister.

Vakit geç değilmiş, bir Nasuh Tövbesine
Girmekmiş bir mürşidin, nazar gölgesine.

Setrolur, O rahmet gölgesinde iblisler bile,
Gelir, samimiyse, bir nazarda günahlar dize.

Itır koklanır, zemzem içilir, rahmet halkasında,
Misk-i amber kokar, ardında her saf duruşta.

Muammalar çözüldü, farkındayım mevhumun,
“Ya Rabbi, ben pişmanım! ” deyince anladım…