Tövbe Şiiri - Mehmet Ruken Akgül

Aç gözlerini ey insan!
Kapılmışsın gaflete uyan,
Pas tutmuş kalbinden,
Tövbe bekliyor yaratan.

Derdin dünya olmuş;
Nedir seni dermanından alı koyan,
Biraz düşün bu sen misin?
Rabbini dermandan saymayan...

Vakit durmadan geçiyor,
Gidenler hiç gelmiyor.
Belkide bu son günlerin,
Hiç ummadığın bir anda gelir belki ecelin!

Kesilir elin ayağın,
Hiçbir şey yapamaz olursun;
Ne malın kurtarır seni,
Ne mülkün ne de tüm her şeyin..

Aç gözünü artık,
Allah desin kalbin...
Tövbe et geç olmadan,
İnan bu sen değilsin.

Kalbin derinden tövbe edip,
Allah demişse eğer,
Hak bir damla rahmet damlatır kalbine,
Şükreyle Rabbine gelmişsin kendine...