Tövbe Şiiri - Hacer Gezer

TÖVBE

Alkoliktim çalışamıyordum
Çocuklara baba olamıyordum
Meyhaneden çıkmıyordum
Karımı ise sokağa atıyordum

Telefon sesiyle uyandım
Ayılıp telefona varamadım
Akşamdan kalmaydım
Bir türlü ayılamadım

Israrla telefon çaldı
Gittiğimde susa kaldı
Mutlaka arayan Kabasakal’dı
Çünkü ona borcum vardı

O sırada kapı çalındı
Gelen bakkal Murtaza’ydı
Arkadan kuyruk oluştu
Manavı, ev sahibi, kasabı.

Biri diyordu para
Öteki vereceğim icraya
Kasapta bıçak
Berberde ustura

Bir onlara baktım
Birde aynaya
Halimden utandım
Başladım ağlamaya

Çalışıyorum oldum hamal
Hepsi bitti simit borcum var
Şimdi benim mutlu yuvam
Seven karım ile çocuklarım var.