Artık grup ve birey sorumlulukları, ahde vefa edip etmeme gibi konular en önemli konulardan olup sorgulanıyor hesaba çekiliyordu. Ahde vefasızlıklar kimi kez ittifakta atılmakla, ittifak ta sürülmekle biten bir müeyyideydi.. Bu sürecin sosyal dildeki anlatımı iblisin ittifaka baş kaldırması şeklindeydi. Ki bu şu demek. İttifak bir kalü bela olayı ile ittifakın insanını yaratmıştı. İttifakın insanları bu olayda söz birliği etmiştiler. Bu büyük antla (yeminle-ahitle) üyeler, kalubelaya tanıklık edip, şahitlikerine sadık kalacaklarına dair kavilleşmişlerdi. Kalu bela ittifakı anttı (yemindi) .
Aradan geçen bir süre zarfından sonra şimdi bir totem grup, bu antlaşmaya (kalü belaya) itiraz ediyordu. Bu itirazın yaptırımına göre, iblis ittifaktan mühletli kovulacaktı. Eğer ittifak kültürlü iman şartlarına uyumsuz olan bu grup, ittifaktan sürüldükten sonra, yalın üretimlerinin kendi yalnızlıkları içinde kalışın pişmanlığıyla, tekrar ittifakın kültür ahdine iman ederlerse; tövbeleri kabul edilip ittifaka tekrar katılmaları da söz konusu olacaktı.
Artık ittifak içinde gruplar nüfusu kadar kişiler de efendi köle oluşuna göre hesaba alınıp, hesabını vermenin bilinci içinde oluşla giriştirmebağları kuruluyordu. Efendi köleye karşı, köle de, efendisine karşı sorumlu olacaktı. Köleci zemin ilişkileri içinde efendi ve köle bir hiyerarşiye tabii kılındılar. Süreç fay hatlarıyla doluyordu. Yöneten itifakı kurul, bu hıyerarşi içinde kurul başkanını da, oluşturabilmişti.
Bu bağlamda, güncel anlayışa göre; yükümlersen sorumluluk anlayışı, Sezar’a aitti. Sezar Hamur Abi gibi hem yasa koyucuydu (yasa yapıcıydı) , hem de yargıçtı. Erken dönem totem düzlemi içinde yasa yapma yoktu. Zemin böylesi sınıfsal hukuki yarılmalara ayrılmamıştı. Çok çok özel durumlar olmadan, söz ortaya koyma yoktu. Totemi aktarımlar, o dönemler için yaşanılıma olmaya yeterli oluyordu.
Tamamını Oku
