Torunum Zeynep - II Şiiri - Gazi Küçükgi ...

Söylediklerimizle, sözde ikna oldu ebeveynleri,
Yaptıkları hata ile dank etti o kuş beyinleri,
Yine de bizden koparmayı sürdürüyor zihinleri,
Bu yanlış tutumları, hiç etkilemiyor sevgimizi.

Torunum mutludur, biz mutluyuz, gerisi hava,
Soğukluk berdevam, ümitliyiz, sürse de dava,
Çocuğu bizden soğutmayı görseler de reva,
Biz haklıyız, biz mutluyuz, gerisi laf'ı güzaf.

Başkadır derlerdi inanmazdım, torun sevgisi,
Belki değil, bu sevgi mutlaka Allah vergisi,
Sorarlardı; Evlat mı ileri? torun mu? Hangisi?
Tabiatın kuralıdır kesinlikle, boştur gerisi.

Bir gün, bir saniye görmesem neş'em kaçar,
Her gittiğimde görünce, gülücükler saçar,
Her defa, o haliyle ömrüme, bir ömür biçer,
O benim fitilsiz lambamdır, Çıramdır benim.

Ben dede oldum mu? inanılması çok zor,
O'nun hasreti, bazen kalbimde sanki kor,
Çok abartıyorsun deme, gelde bana sor,
Damarımda kan, Meclisimde bakandır O.

Halen O'nun ağlaması Bana çok dokunur,
Beni sevdiği, inanın ki,gözlerinden okunur,
Kollarıma atılır gibi, sevgi ile sokulur,
O'nun sevgisi, Şeker-şerbettir Bana.

O'nun sevgisi, Allah sevgisine eşittir,
Evlat sevgisi ayrı, bu başka çeşittir.
Tanrım O'nu bağışla, koru ve geliştir.
Sevgisizlik olmaması gereken şeydir.

Hiç hayalimden çıkmaz, o kara gözleri,
Beni ihya ediyor, yarım yamalak sözleri,
Kerem et, bir birimize bağışla bizleri,
O ahir ömrümün, Zembereği, pilidir.

Gazi Küçükgiller / Güzelbahçe