Küflenmişti suskunluğunda
Gözleri hüznüne çökmüştü
Konuşurdu duyulmazdı
Ağzından kulaklara varılmazdı
Aydınlık meydanlarda yaşayan bir gölgeydi
Bir kahramanın gizlediği korkaklığıydı
Acizdi
Güzele bakan çirkinler gibi
O kadar yoktu ki
Bir deniz daha yalnızdı
O yürürken kıyısında
Sıfırın yuvarlağında saklanmış bir sayıydı
Taşlar ürperiridi yere oturunca
Her yere yayılırdı soğukluğu
Tanrının tek yaratmadığıydı
O tanrı tanımazdı
Tanrı da onu
Kayıt Tarihi : 25.4.2010 19:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!