Bir şiirin altında kaldım, dökülen.
yaşadığım ağırlığınca ,hüznün..
Elmas bir kedere çarptım bilinir.
Böyle bir trajik sonlu ömrüm.
Nasıl da yeşertir kendini aşk,
Yıpranmış toprağında gönlün.
Metruk gölgeler çizsen de
Eğri büğrü, arapsaçı...
Kalbini paralasa da
Zamanın hain sarkacı.
Yaşadığın gel gitleri
Un ve ufak ederek.
Bahara yenilen şimdi
Doğarak küllerinden.
Hepimiz öyle yapmıyor muyuz,
Mecburen.
İzmir-ocak-2021
Ekrem Bozkurt
Kayıt Tarihi : 30.1.2021 22:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ekrem Bozkurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/30/torpu-13.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!