Toroslarda Şiiri - Osman Karadağ 1

-Yol- Mola verdim Torosların eteklerinde Çıkıp kocaman bir kayanın üzerine Tütün içerken hayretler içinde Kayanın üzerindeki yaban karanfillerini sevdim Akdeniz’in dalga sesinden ve iyot kokusundan uzak. -Özlem- Ama nasıl bir iş ise bu Farid Farjat’ın kemanını dinlemek arzuladım O imkansızlıklar ortasında, Piyano eşliğinde. Parmaklarım dizlerime dokundu tuş niyetine Gözlerim kapalı, kulağımda keman sesi Parmaklarımda piyano... Yankılanırken sessizlikte notalar bir o taraftan, bir bu taraftan, Bir ıslık olup dudaklarımdan ‘’Sarı yaylam’’ türküsüne dönüşüverdi. Özlemlerimin esaretinden kurtardı Çiğdemleri okşayarak... -Akşam- Farkı yok ki akşamların Zifiri karanlık, keskin soğuk, Meşe kömüründe kuzu göbeği, önceleri hiç tadılmamışçasına Rakı hep aynı rakı amma; Baş ağrıları da yok yarınlarının. -Sabah- Kekik kokusunu katıp önüne rüzgar Boğazdan esip gelir, kapıma, pencereme Bardağımda adaçayı buram buram... İnanın bir büyükten farksızdır sabah sarhoşluğu Torosların. -Dağ evi- Çatısı ardıç kabuklarıyla örtülü Yayla evinin belgisinde asılı duran Dünya savaşlarından da eski dolma tüfeğe elim gitmedi -katliamları anımsattığı için- Sırf savaşlara inat Bütün tavşanlar azat şimdi. -Gurur-kibir- Sonra acayip bir içsel rahatlamayla Gururlanmadım da değil hani egomla... Olsun Bu kadarcıkta kibrin zararı olmaz duygularıma. 30,04,2009