Toros Kardeleni Şiiri - Elife Ergan

Öyle çok sevdi ki
Cesaretinden bağrına ölümü bastı
Bastı da sevdi kaderi
Kardelen aşkı rızasıyla

Ölüme atlayıp kar tanesi saflığında sevdi
Kardelen hayali,
Güneşi görmek sarılmanın sıcaklığı
Hasret zayıflığı narin erdemli

Bir kez göreyim de
Öyle öl dedirten gönül
Kardelen tanrıyı ikna etmeye çalışıyor
Kardelen istiyor ne olur göster aşkı

Güneşi gör de aşkın ölümsüzlük öyküsünü
Yazamadığı, çizmediği özlemi kalmasın
Zerresi, dünyada gözü önünde başkaldırmış
Bir çiçeğin yüzü düşer mi hiç toprağa?

Kardelen ölümsüz aşkın timsali
Duygusal narin, erdemli Torosların çiçeği
Kardelen boynu büküktü
Ümitleri yarımdı ezelden sabırlı

Bekleyişi asırlarca fedakar, narin
Duygusal çiçeği kardelen
Boynu eğikti sevgisinden, başı ölüme dik
Duran cesareti yoksa sevme

Derken bekler yıllarca yorgun
İster ki aşkı hücresinin seremonisi
Bedeni ruhu kalbiyle sevmek
İsterdi, korkacak değildi

Kimseden, yalnız güneşten korkuyordu
Merakı ağır durmuyor özlemi
Çatlakları bol dudakları
Kalbi ellerinde nasırlı hasreti

Nemli toprağa kara kışa soğuğa bol
Suyu yazın içer kana kana yürekten
Seviyorsa cesaret ister der kalbi
Aşk bu ölümsüzlük öyküsü

Yazamadığı çizmediği özlemi
Kalmasın zerresi dünyada gözü
Önünde başkaldırmış çiçeği
Yüzü düşer toprağa aşkın kitabı

Yazılır gizliydi kimse görmesin
Dağlara tepelere dere bucak kaçışı
Görünmez cenneti bilene bulana
Zenginliği erdemli ruhunda

Gelir en uzak mesafeler olsa bile
Arayıp sormayan ne bilir dünyanı
En güzel çiçeği zorlu yolları
Nereden bilsin ki Erdemli Kardeleni Torosların eteklerinden!

Elife Ergan (Elifçe)