Tornistandan Bu Yana Şiiri - Deniz Budak

Arşivin her köşesi bir duygu seli,
Kelin ilacı geçmiştedir belki.
Sinir harbi,
Pişmanlık ve büyük yıkım,
Suyun içini görmeden yüzüme çarpmışım.

Bak bu kayıt hala çalıyor kafamda,
Her göz kapatışım senin otogarında
Sen canlanır aklımda.
Her yıl, senin peşinden geçen.
Her başarı sanrısı, kokunu örterken.
Hayal, garip bir geçmiş koparması,
Rüya kaldı sesinin bir fısıltısı.

Birkaç cümle hediyen hala suyun üstünde yüzen.
İç parçalar, insan taş arar başına layık gelen.
Derinlere dalmak ve rüyayı gerçek kılmak,
En büyük hatanın affı gerek, arzum sana sığınmak.
Bir ilüzyon senin kabusunun fikri.
Kendime aldanışım sana sorgu eksikliği.
Fikir danış düşün taşın bak hep altına küçük taşın,
En büyük taşlar doğurur onlar, layıktır başım.

Şimdi bitti parmaklar seneyi saymaya,
Uzun bir yolculuk son tornistandan bu yana.
Karaya çıktı, yan yattı, gemi battı
Ama kaptanı orda, hep içinde kaldı.
Sana uzanan biletler aldı gurur ortadan yırtıldı
Fakat zaman kollamaktan pek geç kaldı.