Tornacı Keramettinin Günlüğü

Bir fabrikada kendi halin de, tornacıydı keramettin
Okumadığından, babasının, tornacının yanına verdiği
Küçücük haliyle, çıraktı, elleri yağlı paslı kir içinde
Üstelik ustası, aksi mi, aksi ama sanatkâr edepli biriydi
Keramettinin, eli iş tutmaya başladı, öğrenmişti sanatı
Boyuda uzamış, üstelik tezgâhta çalışmaya başlamıştı,
Kendine güveni geldi ya bizimkinin, ayrılmalıyım dedi
Dikildi keramettin, ustasının karşısına, dedi ben giderim
Aklınca ustanın disiplini, tak etmişti, yetmişti artık canına
Aldı haftalığını cumartesi, öptü ustanın elini, helalliğini de istedi
Bir zaman işsiz başıboş dolaştı, gezinip durdu keramettin
Halinden de çok memnun, üstelik stresini de atmıştı
Aylak, aylak, dolaşırken bir gün yine, iş bulmuştu keramettin
Üstelik cepte, para da kalmamıştı, artık bu işe girmesi lazımdı
Anlaştı tabi üç beş paraya, kader bu ya, ustasından daha fena
Çattı mı bizim keramettim, aksimi, aksi, namı değer kıl asıma
Adı üstünde, adam her şeye titiz, ne kadar kıllık varsa, görmekte
Allah için sanatı, her kez tarafından tescillenmiş, takdirde edilmekte
Öğlen istirahatında dinlenirken, derin, derin düşündü, inceden
Yağmurdan kaçıp, doluya tutulmuştu, olsun kaderim buymuş dedi
İyi bir sanatkâr, iyi bir adam olacağım, deyip razı oldu kaderine
Yasakladı yüreğinde istekleri, çocukluğundan beri yapamadıklarını
Ezginliğe bürünmüştü civanlığı, zamanından önce olgunlaştı adamlığı
Hiç bir kıza bakmadan, sevgilisi bile olmadan, geldi çattı askerlik çağı
Gitti askere, ana dolunun en uzak yerine, Erzurum ilinde ki Aşkeleye
Askerliğini vukuatsız bitirip, aldı teskere, döndü İstanbul da köhne evine
Anacığı, evlat aş dedi, üstelik gezip dinlenmedi, hemen girdi bir işe
Ne yazık ki, bizim keramettim şimdi, ömür tüketmekte, fabrika köşesinde