Yukarıdan bakınca,
Karıncaların
Bir damla reçele üşüşmesi
Bizim cenaze törenlerimize benziyor..
Hep ölünce güzelleşir insan..
Bal olur - reçel olur..
Ve ölünce
Üşüşürler başına
İnsanın..
İyisi - kötüsü,
Senin diyebileceğin
Berrak birşey bırakmak istersin
Geriye..
Boyutları değişir..
Kaykılır..
Karıncalanır..
Oysa ölünce,
Tarih rüzgarlarına
Hep olduğu gibi dikilmeli
Heykeller..
İyi - kötü
Dost - şeytan
Olduğu gibi..
Kalmalı
Dünden bize,
Bizden yarına..
Olduğu gibi bırakmalıyız herşeyi..
Ölüm değil,
Yaşam güzelleştirmeli
Bizi..
Ve ölsek de,
Yaşamımız kalmalı
Olduğu gibi..
Ama olmuyor..
Yine güzellikler siliniyor..
Silintiler boyanıyor..
Her zaman olduğu gibi..
Kayıt Tarihi : 15.11.2000 16:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlhan İrem](https://www.antoloji.com/i/siir/2000/11/15/toren.jpg)
Gitarın bas tellerinde
Yasaklanmış duygularım
O çocuksu gözlerinde
İlk aşkım ilk heyecanım.
Bu şarkıyı sana yazdım
Kaçak tütün gibi sardım
Kaldır Berlin duvarını
Mültecinim sende aklım.
Gitarın tiz tellerinde
Kanatlandı arzularım
İzin kaldı yüreğimde
İlk aşkım ilk heyecanım.
Sedat Erdoğdu
Sayın İlhan İrem bey şiirlerinizi büyük bir ilgiyle takipediyorum.Şair geçinenlere inat yazmaya devam edin.Çok başarılısınız ve sizin gibi değerlere ihtiyacımız var.
TÜM YORUMLAR (1)