Tören Şiiri - Yasemin Kaplan

ay yarımdı; dört kadın,
samimiyetsiz kullanıcısıydı soluduğu havanın
ateş böcekleri topladılar eteklerinde.
havva’nın kızlarıydı.
ecele aceleleri vardı,
konya ereğli civarında; bir yazıda.
kuytularını sundular vahşi doğaya
arsızca!
biri yeni gelindi, elleri kınalı.
bin yıllık bir sırrı kustu kengerin biri.
suriye sınırında nefeslerine kıyılmıştı yiğitlerin.
az ileride kırk tane cin;
tören vardı masalarında
rüzgarın çığlığıyla inlettiler yeri göğü
kabardı kuru toprak
suyu görse çamur olurdu ortalık.
kaybedilmiş zamanlara kop liman düşlerin töreni.
bu bir ölüler töreni
anılar geçiyor atlılarla dört nala anılar
bu bir yaşanmışlıklar töreni
dört nala geçiyor mevsimler,
ömrün bilinmeyen devirlerinden.
üç ayaklı sınırlarda; koruyan, güvenen, tutsak eden
üç noktalı masalların rengi soluyor
sesin kadar yumuşak,
nefesin kadar ıslak devinimler töreni bu.
atlılar geçiyor yırtarak iniltisini rüzgarın
sesler geçiyor dört nala.
fırtınalara taşlar fırlatan haşin, hırçın...
yaşanmışlıkların sesleri geçiyor dört nala!
evler geçiyor evler.
pencereler geçiyor dört nala!
kapılar geçiyor, kapanmış ardına kadar
vurgunlar töreni bu
vurgunlar geçiyor dört nala
bu sahnede yok eller, yok gözler, yok ayaklar
yok sevişenlerin teni
kurgular dünyasında olmazdı masalların yeri.