Bazen dil üşür,
Tutsaktır düşünce,
Beyinler kör olur.
Göremez en gerçek filizin kırağı düşmüş yazgısını.
’Ya kısmetin’ üşüyen algısını.
Bilemez, bilemez... bilinmez.
Göremez, görülmez.
Nerden görsün?
Buğulu gözlüklerin ardından ışıltılı bir ufku.
Utanır cinsiyetinden insan.
Takınmazsa en büyük isyan.
Utanır, utanırım hala varoluşundan,
Yakılınca bir isyan.
Bin kor taşınmalı.
Dev bir ışık görülene dek.
Çarkına çomak sokulmalı artık.
O, töremeyeseci ’töre’lerin
Kayıt Tarihi : 25.1.2008 23:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
töremeyeseci törelere hayır...........
'Bazen dil üşür,
Tutsaktır düşünce, '
sayın öğretmenim,
şiirleriniz bazen insanlaşıyor ve başlıyor her dili ana dili gibi konuşmaya...
duygular ve düşünceler satırlarda , dev aynası oluveriyor.
bizi bize gösterirken utandırıyor bazen...
susmasın yürekli kaleminiz,
daim aydınlatsın suskun yürekleri..
TÜM YORUMLAR (1)