Töre Şiiri - Hayrullah Cırık

Düşlerinin ortasında çarmıha gerildi.
Bir oğlan sevdi onyedisine girmeden.
Yangın düştü sevda düşecek yere.
Adını bilmezlerdi töre adına ölmeden.

Bir kara saplı bıçak saplandı,
Can bildiği canın elinden sol göğsüne,
Ölüm düştü onyedisine girmeden,
O gül yüzlü masum yüzüne.

Ateş yakmazmış cana değmeden,
Cıvıltılı bir bahar girer pençereden,
Parçalar bir ana yüreğini,
Kanatır bir sızıyı inceden.

Anlatamazsın atan yüreğin cıblak sözünü,
Görmez bilmezler sağır ve dilsizdirler.
Her yürek sevdalanır anlatır özünü
Yürekteki yangındır sönddürülmez közü.

Töre töre diye gider oldum
Kalanlara yazık olsun.
Ben kaderdir dedim razı oldum.
Kaderime razı olanlara yuh olsun.

Cümle alem bilirdi
Başımızda dönen kargayı,
Anamla birlikte sürdük,
Düz ovadaki tarlayı.

Öküz yerine konulduk.
Apış aramızda namusu-muzdan sorulduk.
Bir insan sınıfına sokulmadık.
İnsan sınıfına koymayanlar utansın.

Düşlerimin ortasında çarmıha gerildim.
Gençtim güzeldim sevdim sevildim.
Sevgi bahçesinde sevmelerim kaldı.
Dermeden katlime ferman biçildi benim

Törenin de töresi görülmedi böylesi
Cahili yobazı haldan bilmezi
Kararttı bir bahar vakti.
Doğmaya çalışan aydınlık geleceği.

H.Cırık
14.4.2011