Töre Şiiri - Abbas Paksoy

Gururumuz, sevgimizi kusturdu.
Nice güzel’ler, gönlünü susturdu.
Ata, töre böyle diye, tutturdu.
Bırak, biz de sevelim bari, töre.

Tuttu el’imizden, verdi baba’mız.
Töre, böyle diye, sustu ana’mız.
Acaba, böyle mi diyor, din’imiz?
Din’imizden, üstün oldun, sen töre.

Nice isyanlarımız, boşa çıktı.
Zafer bayrağını, erkek’ler taktı.
Kadınlarda, yine boynunu ıktı.
Bizleri böyle, neyledin sen töre.

Sıkışınca, hemen din’i soktular.
Yüz’ümüze, kara perde çektiler.
Cehennem’de, kadın’ları yaktılar.
Cennet nerde, bulamadık biz töre.

Zehir deyip, yediler dil’imizi.
Her yerde, kapadılar yol’umuzu.
Ayrı kömdüler, bizim ölü’müzü.
Biz de, kul değimliyiz kine, töre.

Sinsi, sinsi, sürdüler iz’imizi.
Kurt gibi avladılar, saf kız’ımızı.
Kahpe olduk, kakınca azı’mızı.
Bu ne biçim düzenmiş, böyle töre.

Töre dedik, ev’imizde oturduk.
Töre dedik, çamaşır’ları yuduk.
Töre dedik, nice dayak’lar yedik.
Git buradan, biz de yaşayalım, töre.

Paksoy’um, açığımızı yazıyor.
Göz’leri, üzerimizde geziyor.
Gelecek, yeni bir din mi, seziyor.
Daha damı azacaksın, sen töre.