Kin olan yerde sevgimi olur!
Yanık yürekte merhametmi olur!
Yas tutan ev ağıtsızmı olur!
Silah elde suskunmu olur..!
Daha çocukken öğrendik silah tutmayı;
Önce bizden biri, sonra onlardan biri dedik.
Düşünmedik namluyu doğrulturken, 'insandır diye'!
Bildiğimiz tek doğru, tek kanun vardı 'TÖRE'.
Kurumuş kan üstüne, kan akıtırız; Töredendir.
Bize sığınan düşmana kapımızı açarız; Töredendir.
Kız alıp, kız vermeyiz, sevgiyi mühürleriz; Töredendir.
Kendi koyduğumuz yasaları yıkamayız; Töredendir..!
Dağın başında duman eksikmi olur!
Kafeste bülbül dertsizmi olur!
Yavrusunu yitiren ana, aklı başındamı olur!
Gönül derdinden anlayacak Töremi olur..!
Kayıt Tarihi : 6.2.2009 14:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
24.06.1999 Üniversite tiyatrosunda,TÖRE adlı oyunda oynarken, konusundan etkilenerek yazdığım bir şiir. İnsan, bütün yaşantıları, tecrübeleri; yaşayarak elde etmeye çalışsa ömrü yetmez. Fakat öğrenmenin, kendimize göre ders çıkartmanın çok güzel yolları vardır. Bana göre bunların başında; akrabalar,yakın doslar, komşular geliyor, yani başka insanların yaşamından ders çıkarmak 'tabiki iyi bir dinleyici ve sırlara sadık isek'. Daha sonra kitaplar, tiyatrolar, sinema; yani bize insanların hikayesini anlatan herşey, tecrübe demek. Aynı zamanda birbirimizi anlamanın en iyi yolu.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!