Töre Şiiri - Selma Ateşin

Töre ağır buyurur;
suyun silkinişi gibi deryadan,
koptukça köpürür totemin ruhu,
gök bir edilgidir; boğuntusu mavi.

Ergin asmaların elinde esin,
sade sarmalar yeri dilince,
evrim ki azmin tekerleğinde,
sürdükçe sürümcenir.
Ortak yokoluşların dili sağırca;
gece yalnız kendi rengini taşır,
çiğ dokunuşların hükmü durağınca,
ağır perdelerden destan dokunur.

Sular hüküm buyrmuş;
naif bir esinti suyunca,
her renk koku kalabalığında,
sevda esrimiş kendi huyunca.

Gölgesinde ateş gözlü suna,
eli emrince hırpalanmış,
eli elince uzak sonra,
eli biat sevdasında,
eli töre buyruğu.

Katl-i zamandır sürer yolunca,
boyunca sehpalar yüreğinde,
seski duyumsuz dizgedir,
bir nefes artar kendi erkince.

Soğuk töre buyruğunca;
dil yare ferman uyarınca,
dökülür devalar zifiri,
bir söz tonunca ölüm kalır.

Biçare edalar tasnif ellerde,
güllerde ömür dilince taze,
ne yazık seherler kötürümce;
dil buyruk,söz esrik,zaman kalır.

Kabaran coşkular,vurulan haz,
okyanuslar boyunca silkinir sular,
taştıkça gözleri bir hoş sunanın,
töre ağırlığınca buyurur en az.

Eli emrince hırpalanmış,
eli töre buyruğu,
koptukça köpürür totemin ruhu,
gök bir edilgidir; boğuntusu mavi...