Töre Şiiri - Hamza Kaya

Ne gönüller viran oldu onun elinde
Ne gözyaşları boğuldu onun dilinde
Şu töre dediklerimi kıydı bize
Kara toprağı bile reva görmedi
Seven gönlüme

Kundakta bebe, ne bilir ana yokluğunu
Arar büyüdükçe seni, sonra alışır
Ben yar diyemem senden gayrısına
Onu kimlere bırakıp ta koşayım sana

Beni tutan minik bir bebeğin sedası
Çağıran helalimin kanlı toprağı
Anam girdi kanıma,
Yoktu aklımda kuma

Nasıl inandın anama, tanımamış gibi beni
Severken kızımı, severken seni
Nasıl düşünebildin onunla evlenebileceğimi
Daha kuma giymeden gelinliği
Sen giydin kefeni

Çok sevdiğin ben,
Divane olduğun yavrum
Hiç mi aklına gelmedik
Dikenli tellerden yaptığın
O ilmeği boğazına geçirirken