Töre Şiiri - Ramazan Turgut

- Aşiret törelerinin masum kurbanlarına -

Doğdum, harmandaydım
Bir gölgede ağlıyordum
Annem patoz tozunu yutuyordu
Bense çığlıkları...

Beş yaşındaydım törenin umuduydum
Kan davalıydım
Ve kurbanıydım törenin.
Sevdim alamadım.
Başlık parası ağır geldi.
Verildi bir atmışlık dedeye.
İstemedi ağlayarak gitti.
İki sene sonra dul,
Ve kucağında bir yetim.

On beşinde berdelle evlendim.
Çocukça
Ama adam gibi yürek
Küçük bacım, dünyalar güzeli
Bir gece ansızın kaçtı sevdiğine
Gören olmadı gittiğini
Kuruldu namus divanı
Kuruldu silahlar

Sonradan getirildi beyaz at üstünde.
Ak güvercin gibi
Ak gelinlik içinde kan deryası yüreği.
Soğuk bedenliydi.
Yinede güler yüzlüydü.
Öldü, kılınmadı namazı
Öldü, ağlamak istedim bırakmadılar
Aşiret ağalığı emir bu, eritir namusları.

On yedide kanlıyı gösterdiler
Elim titredi, yine de vurdum.
Kaçaklar için tutuklandım.
Mapusla tanıştım.
Bıyıklarım yeni terli
İlk tıraşım dört duvar arasında
Kırık ayna
Yarım jilet
Yeşil sabun.

Sayılı günler ömre bedel
Seneler alnımda okunuyordu.
Gece beyazı süslerdi saçlarımı.
Ağa dört evlenmiş
Düğün dernek kurulmuş
Kadınım alın teriyle büyütmüş fidanları
Çile deryası bağrı, bensiz.

Çıktım kış beyazı saçlarımda
Açlık belası yakamda
Toprak ağanın, su ağanın, hava ağanın
Bir ekmeğe, bir suya muhtaç.
Berdelim ihanet acısı çeker,
Üstüne kuma,
Üstüne ölüm gelmiş.

Çıktım, çaresiz
Can korkusu pazar yerde
Can havli gurbet yollarında
Büyük memleket iz bulunmaz denildi.
Vardık gece kondu meskeni,
Hamallık günlük ekmek,
Hayvan pazarında hayvandan ucuz
İki deli yürek evlat
Biri inşaatlarda amele,
Biri simit satar,
Satarda gün gelir hayatını satar.

İnsanca yaşamak hayali
Ekmeği ölümden çalar
Ve ölüm gelir her geçen gün.

Gün geldi...
Ölüm korkusu kapı arkasında
Bilinmez bir pusuda
Vuruldum, duyan olmadı.
Öldüm ağlayan olmadı.
Sen öl dediler
Töreler sağ olsun denildi
İstemedim,
Ama
Yine de öldüm...

07/19.03.2001