Topraktır küfen Şiiri - Üzeyir Aydın

TOPRAKTIR KÜFEN

Topraktır Küfen

Rüyaların derinine dalınca
Üç beş derken ömür sermayem bitmiş olacak
Ne yaparım nerdeyim kimleyim derken
Üzüntü keder tasa hepsi geride kalacak
Mekan bensiz, gönül bahçenizin gülleri solacak
Unutulurum derken, unutacaksınız
Can bedenimden ayrılınca
Rüzgar hazan yapraklarını savuracak
Uçuracak uzaklara başka toprakları örtecek
Bülbülsüz kalacak gönül bahçeniz
Ne yaparım şimdi diyeceksiniz
Ağlayarak beni arayacaksınız
Lakin günler sonra beni unutacaksınız
Yarınlarınız aldığınız nefes gibi tükenecek
Ezele isyan edeceksiniz ebede bakarak
Silmek isteyeceksiniz geçmişi yakarak
Laleleriniz sümbülleriniz açacak
Eskiler mazide kalacak
Zaman acılara ilaç olacak
En çok sizinde unutulacağınızı unutacaksınız
Ağlamak boşuna
Fani dünya konaklanan misafirhane
Arkana bak neler oldu neler gitti
Tarihe bak bu dünya kimleri rahmetli etti
Sultanlar paşalar babalar dedeler hepsi
Uşağa beye aynı elbise iki metrelik kefen
Maziye bakılmaz koyarlar topraktır küfen
Rüya gibi hayattır kayıp giden
İnsanız acı keder tasa biter
Yaradan bilinmez kimi seçer
Ecel gelince ölüm bahane olur geçer
Zamanımıydı deriz daha var yapacakları
Üç beş derken ömür sermayen biter
Neler olur bilinmez gidilen yerde
Islak soğuk sıcak kapılmazsın derde
Dua beklersin okurlarsa akıllarına gelirde
Yabancılar geziyor mezar başlarında dersen
Ardı sıra bekleme dua kimsenin özlediği değilsen
Rüyalarında olurum hatırlarlar dersen
El olurlar kimsenin beklediği değilsen
Hani mezar taşından umut edersin
Elham üç ihlas gelip geçen okur dersin
Sahipsizim sanmaya başladıysan
Ağlayanın biter gözyaşı akıtanın değilsen
İnsanız hatırda olan üç beş nesil
Değilim artık kimsenin tanımadığı dersen
Elbet onlar gelecek senin yanına bilseler
Bir alem ki burası ölüm tatlıdır görseler

Cebirin Defteri; 04,Kasım; 2010; Altıntaş