Topraktan Vazgeçmeyen

Bir gün,
Ayazın ortasında üşüyen dallar,
Güneşi hatırlar…
Ve kökler,
Toprağın derinliklerinde dua eder
Yağmur için,
Baharı getiren rüzgâr için.

Bilir misin?
Vazgeçmeyen kökler,
Her kıştan sonra yeniden gül açar.
Her sabır,
Bir çiçeğe döner sonunda,
Her inat,
Bir renge…

Sen yeter ki
Toprağını terk etme,
Çünkü bahar,
Hep vazgeçmeyenlerin kapısında
Şarkı söyleyerek gelir.