Topraktan mezara Şiiri - Serdar Yusuf

Topraktan Mezara

Topraktan mezara uzanan sessiz yol,
Ardında kalanlar, unutulmuş soluklar.
Doğdum ben bu toprakta, rüzgârla yoldaş,
Her kapı kapalı, aynı eşiğe kilitli.

Tenha gözlerim düşlerde gezinir,
Saçlarımda hüzün, eski bir iz.

Kalbim özlemle yanar, kır çiçekleri gibi,
Kuşlar gibi beyaz, uçmaya hazır.
Her yaz yüreğim kanar gizlice,
Kelimeler susar, dil donuk kalır.

Özlem döker kanını gül yaprağına,
Bir devran döner bülbülün şarkısında.
Kimine el, kimine gül,
Ve sonunda bir mum yanar içimde,
Karanlıklar erir, geceye teslim olur.