Topraktan Bir İnsan Şiiri - Yağız Mil

Bir insan filizlendi topraktan
Yağmur geçti önce üstünden
Güneş doğdu tepenin ardından
Kış oldu ürktü yaşamından

Yalnız kaldı, korktu
Gece oldu yoruldu
Yıldızları çekti üstüne
-Onlar örtü oldu

Bir insan büyüdü topraktan
Bahar oldu, cemre düştü
-Sabırsızlandı, çiçek açtı
Yalanı yaşadı, kırıldı

Yaz oldu, dili damağına yapıştı
Asi bir ceylan gibi su kenarından
-Susuzluğunu giderdi
Bir insandı toprağın bağrından kopan
Sonbahardı, terk edilmekte olan

Bir insan yaklaştı
Köklerini köklerine uzattı
-Çok hasar aldı
-Dayanamadı
-Ortadan ikiye yarıldı

Bir insan doğdu topraktan
Ve bir insan devrildi toprağa
Toprak bir anne gibi
Şehvetle kucakladı insanı
-Ve bir insan filizlendi o insandan.