Toprakta Canım Var

Yine bir Pazar'dı...
Her hafta Babama gittiğim bir Pazar,
Onsuz geçirdiğim ilk Pazar,
Gözyaşlarımla boğulurken
Onu kalemimle paylaştığım bir Pazar,
Ve adı Babalar Günü olan
Bu geçtiğimiz Pazar...

Bir toprağa iki gülle gittim o gün...
Bak Baba,sana geldim dedim...
Yapayalnız,bir başıma...
Sessiz bir toprağın yanıbaşında,
Adı Mezar olan bir ormanda,utanmadan
Ağladım elimde sigaramla...
Sana beni şikayet ettim önce,
Sonra aklıma 'Nuray bu! Sağı solu belli olmaz'
Dediğin anlar geldi,güldüm kendi kendime...
Annemi özlediğimde,
Hep seninle beraber geldiğimiz o toprağa
'Bir gün ben de burada olacağım,hayat bu! '
Sözlerini anımsadım...
Metanetli ol! Kimseye minnet etme!
Sakın Ah alma! Erkeklere güvenme!
Oğlunu üzme! Sakın yanında ağlama derdin ya
İşte ben bunların hiç birini yapamadım Baba!
O mezarda seninle konuşurken,toprağa başımı
Yasladım,gözlerimi kapadım,Annemle Sana sarıldım
Ve biliyorum ki,kızım saçmalama dedin bana...
Anladım ki ben,hakikaten çok yalnızım...
Sen gittiğinden beri,içimdeki acımla yanmışım...
Yokluğuna hiç alışamamışım...
Çaresizliğimle çırılçıplak kalmışım...
Üzgünüm Baba!
Senin güçlü sandığın kızın,denizde batmadan yüzen
Bir şişeden farksız artık!
Öylece akıntıda sürüklenip duruyor...
Ya bir gün bir kıyıya vurup paramparça olacak,
Ya da batıp,derinliklerde öylece kala kalacak...
Dediğin doğru Nuray Bu...Sağı solu belli olmaz
Ve anladım ki benden artık hiç bir şey olmaz...