Toprakta Şiiri - Mutlu Alkan

Aramakla bulunur mu dipsiz kuyunun dibi
Acaba, emanet dünyada kul neyin sahibi
Sanki anasının rahmine düşen bir can gibi
Düşünce bağrına tohum, büyür toprakta

İnsan içindir doğum, ölüm, sevinç ve hüzün
Ağaç misali insanoğlu yaprak döker güzün
Susamış yeryüzü gibi olur da kırışır yüzün
İnsan önce emekler sonra yürür toprakta

Yapılan şer yapanın yanına acaba hiç kalır mı
Emek olmadan ya nasip demek hiç olur mu
Derman aramayan derdine derman bulur mu
Nasip gayrete âşıktır, kul onu görür toprakta

İnsan hayatı mevsim mevsim ayrılır anbean
Bin yıl da yaşasan sanki bir gündür yaşanan
Yalancı ve yabancı telaşlardır seni kuşatan
Beşer gün olur yanar, gün olur üşür toprakta

Geldik topraktan elbet döneceğiz toprağa
Çek ömrün varken nefsini tekrardan kızağa
Akarsa akarsu tekrardan kavuşur da yatağa
Her canlı eceli gelince bir gün ölür toprakta

Sürdün, işledin, yardın karnını, ektin ve biçtin
Türlü türlü nimetlerini gördün, yedin ve içtin
Kuş misali bazen kondun bazen de göçtün
Nefes nefes tükenir de geçer ömür toprakta

Anlatılan kıssalardan kaç pay düşer hisseye
Kaçılması imkânsız ecelden hiç bir köşeye
Dünya ölümlü dünya ve de kalmaz kimseye
Ruh ahirete yolcu, beden kalır çürür toprakta
13.11.2020