Topraksız Yaşamak Şiiri - Hatice Arı

Kağıdımda güvercin sesleri,
Kalemimde çırpınışlar;
Sevgiye hasret kanat çırpışları,
Ne varsa arda kalan
Yok et,
Usul usul dinle yoksunluğu;
Çek, içine çek yalnızlığı,
Şafağa daha var mı?
Hisset derinliği,
Düşünme,
Kibrit çalan çıkar mı,
Biri ışık tutar mı önüne?
Hani, geceleyin aydınlıktır ya gökyüzü;
Ay, göz ucuyla süzer ya yıldızları;
Gözlerin ay ışığı gibi;
Asılı durur yüreğimin göklerinde.
Küçük bir yıldız kayar geceden;
Güneşe hasret,
Razıydım bir ömür sönük durmaya,
Işığın yeterdi bana,
Ve gözlerin yol olup düşerdi önüme,
Ölüme desen sürürdü ayaklarım...

Güneş de doğar, gün olur asra bedel;
Benim saatlerim başı boş bulutlara benzer;
Kaybolur güneş, ırar gözden,
Bulutlarım hasret ışığa,
Bulutlarım çaresiz,
Gözyaşı döker...
Asırlar geçer, bir anlık aşk
Asırlara bedel...