**Toprak Yiyen Çarpık Bacaklı Adam

Kundaklığında
Tarlada gölgeye yatırılan
Uyandığında toprak yutan açlığından
Köydeki esmer çocuk

Şimdi
Yaşamaktadır bir koca şehirde sıradan
Ayağının hakkıyla kazandığı şan
'Çocukluğunda toprak yiyen çarpık bacaklı adam'
Öğrenmiştir hekimlerin çare diye yazdığından
Kalsiyumu
Ana sütü azlığından
Kaloriyi
Obez çocuğun zavallı yanağından

Toprak yiyen köydeki esmer çocuk
Sürüleri
Bilirdi çobanlı kuzulardan ceylanlardan
Çakal ve insan sürülerine kadar
Böcekleri
Kelebeklerden karıncalardan
Zehirli akreplere kadar
Sanırdı yılanlar diliyle sokar
İnsan dillerine kadar
Sanırdı arabalar değil yollar gider
Gurbet yollarına düşene kadar

Çocuklar
Hiç büyümez evin gülüdürler
Nineler dedeler hiç ölmezler
Baş köşenin süsüdürler
Bir salâ sonrası uzun sandık başında
Ak giysilerde uykulara kadar

-Rüzgâr uğultulu soğuk bayram arifelerinde
-Homurdanan masal kuşuydu tayyareler
-İnsan yutmuş demirden şahmerandı köyden geçen trenler
-Tanrı yolculuğuna hazırlanan füzeydi minareler
-İnsan ekilmiş bol ağaçlı taşlı tarlalardı mezarlıklar
-Dedelerle ninelerin soğuktaki nefesiydi bacadan tüten dumanlar
-Ve iki dağ arasında akan sulardı bütün aşklar

Tarla gölgesinde uyutulan
Toprak yiyen çarpık bacaklı adam
Şimdi yaşamaktadır bir koca şehirde sıradan
Ömürler uzar sanırdı
Ağustos’a yaklaşan bayramlardan
İlkbahar ve sonbahardan kaldı iki bahar
Zifirî karanlık karabasanlarından
Kalbi sızlar taşlı tarlada kalan aşklardan

Şimdi
Bir çoban çakmağından alevlenen ışıktır şimşekler
Yürekler gibi ayaklar da yanıktır topraktan
O yüzden
Ne zaman akan sular görülse sıvanır paçalar
Ve bir gerçek dost seslenir bir süre sonra

'Ayakkabılarını giy artık, üşüteceksin'