Toprak,Yağmur Ve İnsan

Toprağa düşen hasret yağmurudur
Her ikisini anlamlı ve asil kılan
Sesleri mozart ve diğerlerini haltettirmiştir
İnsanla hiç eşdeğer değildir
Elini verip gönlünü alamadığın insana bakınca
Bir verip yediyüz veren toprak ve göklerden gelen yağmur derim

Bir insan ki yaşamı daha kubbedeki güvercinler
Ve semtindeki kitapçının iki dudağı arasındadır
Ki köşedeki çayocağı üç beş arkadaşıdır her şeyi
Ve Ebeveynine sımsıkı sarılır yağmurun toprağa sarıldığı gibi

Şiir kasvetli bir geceden de beterdir
Terkedilmişlerin unutulmuşların ilk ve son durağıdır
Ve her gece 12.00 de uğrayan tramway durağımdır
Son seanstır keyifli geceler sinemasında

Rüzgar da güzeldir havai bakışlarda
Bir de martılara yakışır
Ve köpüklü dalgalara
Boğazdan gelen lüfere inat

Mavisi gök kubbesi
denizi ülker yıldızından asude
İnsanları kadim ve said
Meydanları canlı
İstanbul bile
Toprağın ve yağmurun ve insanın-aziz bir parçasıdır-
Kutsal bulamacıdır

Yalnızsan
Terkedilmişsen
Unutulmuşsan
Geçmişse senin için bir çok zemin ve zaman
Çaresizsen

Kaldır başını bak semaya

Ve Vur Alnını
Özgürce toprağa