TOPRAK VERDİ BANA***
Düşen bir çekirdek olunca yaprak
Uzadı büyüdü dal verdi bana
Gözümden yaş aktı sulandı toprak
Karşılık kırmızı gül verdi bana
İhtiyaçtı dünya malına taptım
Üzerinde bir parselde ben kaptım
Temelini kazdım yuvamı yaptım
İçinde çok mutlu hal verdi bana
Bahar gelir eşelerim bağrını
Serperim ben üzerine darımı
Çiçeklerde gezindirerek Arı’mı
Toplattı poleni bal verdi bana
Yazın yeşil kış gelince kar oldu
Toprak bana ana oldu yar oldu
Aşılmaz dağları aşmam zor oldu
Kuzey yıldızıyla yol verdi bana
Yağmur yağdı çamurunu elledim
Pulluk ile sürdüm belle belledim
Ekin ektim ağarmasın bekledim
Bire yüz kazandım mal verdi bana
Orak zamanında tırpan savurdum
İşler çoktu dar zamanda yoruldum
Yazın sıcağında yandım kavruldum
Serin serin esen yel verdi bana
Üzerinde adım adım yürüdüm
Fidan diktim yeşil ile bürüdüm
Ağaç kestim üzerinde sürüdüm
Yaktım ocağımda kül verdi bana
O meçhule doğru yol görünende
Emaneti verme vakti gelende
Vakit dolup vade sona erende
Açtı da bağrını el verdi bana
Kayıt Tarihi : 11.9.2020 10:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ve her faninin sonu yine toprak
''En sadık yâr '' ana kucağı gibi
Koşulsuz kabul eder insanı. ..
Emeğinize, yüreğinize, kaleminize sağlık Hocam
Selam ve saygılarla. ..
Zenginede iki metrelik mekan sunar,yoksulada.,Dil,din,milliyet,cins,ırk,renk ayırt etmeden her kese kucak açar.Canlı cansız her varlığı barındırır.
Anlamlıydı,güzeldi,
emeğine sağlık Yusuf Bey,
selam ve saygılarımla
Emaneti verme vakti gelende
Vakit dolup vade sona erende
Açtı da bağrını el verdi bana
Şiirin sonu tokat gibi vuruyor ve şaşırtıyor.Kaleminize sağlık efendim
TÜM YORUMLAR (5)