yaşarken ben hep sen oldum sen doldu içim
tutunduğum dal olmadı sadece bir kırık kanat
severken seni gözlerimde
keskin ve okadarda kor
ve yaşarken ben hep sen oldum
görüşünce görüşürüz
sabahı beklerken gözlerim titrek elllerle okşardım geçmişi
kapı gıcırtısında duyardım sesini
sokak lambasında çizerdim hayalini
yenemedim kendimi ezip geçemedim
görüşünce görüşürüz
bu koca yüreği göremeyecek kadar kör
haykıran sevda çığlıklarımı duyamayacak kadar sağırmıydın
göremedin gözlerimde parlayan
gümüş renkli yıldızları
sesimdeki ezgiyi duyamadın
kalkın gökyüzünden
uyanın tüm bulutlar
şimşek olup çakın sevdanın üstüne
yağmur olup damlayın
sararın tüm ağaçlar
hiç kırmızım olmadı benim
alevler içinde yanan gül ben değildim
yeşil bir dalım olmadı
gizli bir türküm olmadı bildiğim
sırlarım yoktu
unutmak
düşlerine zincir vurup
kör bir kuyuya atmak hislerini
kaybolup gitmek boşluklarda
ardından
sonsuzluklarda var olmak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!