Toprak ve Biz Şiiri - Bilal Karaman

Eskiden, toprak gibi, toprağı sever
İnce çubuklarla çizgiler çizer, olmazdı eşeler
Tozlara belenirdik

Çamurdan havuzlar,
Bahçe duvarı çakıl taşlarından evler yapardık
oyunlar kurardık çocuksu utangaç saf ve temiz

Hilesiz haramsız mağlubiyetleri toprak gibi kabullenir
Bugünün yenilgilerini, kazanabilmek umudu ile
Aynı yerde aynı saatte yarına ertelerdik

Güneşi bir başka heyecanla bekler bir başka özler bir başka karşılardık
Üzüntüleri sevince çevirmek için kendimize maharetli arkadaşlar seçer
Küçücük yüreklerimize kocaman heyecanlar yerleştirir
Kuşkusuz şikâyetsiz zor olanla yarışır, yaşardık

Biz büyüdükçe hayallerimiz büyürdü
Toprak tohum, sirayet filiz isterdi
Kara sabanla eker
Ellerimiz ayaklarımız çatlar orakla tırpanla bereket biçerdik

Ya şimdi…
İşin kolayına kaçmak bir tarafa,
Bedavaya, Avantaya çevirdik yüzlerimizi
Duasız duvaksız Amortilerle avunuyor
Beleş umutları beleşle besliyoruz

Dört tarafımız beton kir ve kokuşmuşluklarla kaplı
Dümeni kırık motorsuz takalar gibi sallandık gidiyoruz

Hayat bu ya…
Geçmişi, geçmişin çocukluğunu
Dün ün düğününü bayramını özleyerek
Topraktan uzak, toprağa yakınlaşarak gidiyoruz işte
Kim durduracaksa bizi

Bilal KARAMAN