Toprak Tutkusu İçersinde Yediveren Karde ...

Tohum döşeği, kızıl toprağa düştü yediverenler;
Kimi: begonya’nın kızıla çalan yaprağında,
Kimi: bir gül fidanının, kızıl ateş deminde! .

Hasret sarılı gecelerde; vuslata dairdi düşleri;
Yalnızdılar ve samimi idiler:
İçtenlikli duyarlı seslenişleri ile! .

Ve Yurt Sathında yaşanan dostluğa adanmışlardı;
Düşünüyorlardı ve kendine gelen bilinç ile:
Dönen kalemin ucunda, Sevgilinin adını okuyorlardı! .

Yurt Sathında, kızıl toprak üzeri yediverenlerde;
Tanıdık bir çiçeğin toprak tutkusu: çığlık-çığlığa! .
Bu ülke bizim ve başka bir Türkiye yok! . Dinleyin artık;
Ey yediveren gül kardeşliği, Ey yediveren begonya kızılı! .

Topraktan geldik ve dönüşümün yine toprağa! .
Dur Ey Yolcu; Bu Ülke Senin! . Ve Düşünmek ve de Yaşamak,
Ve Paylaşmak ve de Paylaştırarak yaşatmak: SANA! .

{ Kaleme Alan: Kemal KABCIK – ANTALYA - 25 Mart 2010 Perşembe 06:10:33 }