Toprak Susuz, İnsan Umutsuz Yaşayabilir ...

Bâzen, bir hüzün işgaline yenik..
Bâzense, bir çıkmaza gark olur yüreklerimiz..

Âh şu yaşanası güzel günler ve mutluluklar...
İç huzura ne kadar hasret kaldık..
Yoksa hâkikatli insanlara mı susadık?
Çocukken ki o saf kahkahalarımız nerede şimdi?

Dört mevsim baharı yaşayıp solmaz dedikleri,
O sözde ki selvi ağaçları yalanı gibi bu dünya da yalan...
O selvi ağaçlarının köküne can veren toprak susuz,
İnsan umutsuz yaşayabilir mi hiç?

Dünya işte böylesi bir yalan..
Ey içsel dünyam artık hakka uyan..
O'na dayan... O'na inan..