Toprak Sevgiye Doymuyor Şiiri - Ahmet Tığlı

Geceyi soyuyorum karanlığından
Yıldızlar dökülüyor ellerime
Bakışlarından acılar geçiyor
Yüreğin yüreğimde yanıyor.
Bir kelebek uçuyor gökyüzüne
Sevgisi toprağı okşuyor
Ayışığını kuytulardan topluyorum
Yıldızlar sadaka dağıtıyor
Bir vadinin görünmez yüzünden
Güneşe yürüyorum...
Gece gittikçe üşüyor
Ellerinde sevdanı yitiriyorsun
Hüznün çağırdığı yerde
İçimizde sevgi ağlıyor.
Karanfillerin kokusunda
Ne kadar seversen o kadar uzaksın ölüme
Gönlümüzdeki kuruyan ırmakların umudu
Yapraklarını dökmeyen mevsime taşınmaktır
Her fidan sevgiyle yeşerir
Güneşin öpücüklerinde...
Geceyi soyuyorum karanlığından
Mehtap yıldızları topluyor
Bir çoban yıldızı kayıyor yüreğimden
Gözlerimde yanardağlar sönüyor
Gökyüzü ellerimi bırakıyor
Toprak sevgiye doymuyor...

Ahmet TIĞLI 21.12.2010 (Sevgi Merdivenleri)