Toprak sen kokuyor Şiiri - Abdullah Oral

TOPRAK SEN KOKUYOR

Koşarak dağılan akşamın
Solgun yüzüne asılmakta
Bulutların ağrısı
Yine dumanlandı gökyüzü
Yitik aşkların üstüne yağıyor gözler
Sokaklar kanıyor

İçimi ürperten
Serin duyguların
Serpintisinde yüreğim
Duygular ıslak öpüşlerin
Titreyişinde
Dudaklarımda sevdanın izleri
Toprağını koklarım
Duldasında saklandığım ağacın
Yaprak sen kokuyor
Bulut sen
Yağmur sen

Belli ki
Bütün çiçekler
Almış kokusunu senden
Serin rüzgarlardan çekerim
Kokunu içime
Ciğerlerimi patlatırcasına
Çıldırtan labirentlerinden
Geçmekteyim yaşamın
İhtiras ateşiyle dövünmekte arzular

Kara gözlerine asıyorum geceyi
Firara kalkıyor hapis duygular
Depreştikçe büyümekte
Yüreğimde sevdalar
Emekliyor zavallı kalbim
Bitimsiz aşkların
Aşılması zor yollarında
Toprak sen kokuyor

Ocak 1996
Etlik SSK Polikliniği
Enfektüs Geçirdiğim Zaman

Mayıs 2000