Toprak. S-55 Şiiri - Bekir Karaçam

Haline seyrettim ben şu toprağın,
Yağmur yağar çukurları göl olur.
Güneş doğar kurur dağlar tepeler;
Yamaçları cılga, cılga yol olur.

Yaz gelince güneş yakıyor yüzün,
Güz gelince çeker siyah bürgüsün,
Kış gelince giyer beyaz örtüsün,
İlkbaharda yeşil beyaz gül olur.

Kimi yırtar acımaz gül yüzünü,
Kimi yolar yeşil beyaz süsünü,
Kimi kazar yamacını düzünü,
Eker biçer bir acayip hal olur.

Kimi yerde eser savrulur yeller,
Kimi yerde yanık öter bülbüller,
Kimi yerde açar tomurcuk güller,
Kimi yerde akar sular sel olur.

İşte bu cefaya katlanır toprak,
Yoktur ona bir an avare durmak,
Islanırsa yüzü yalnız bir parmak,
Yeşillenir, beyaz olur, gül olur.

Kara toprak bakar zaman devrine,
Çile çeker her milletin uğruna,
Ölenleri bile basar bağrına,
Çam Aşık’ a en mükedder yâr olur.

S-55