Toprak olacaktım... Şiiri - Gencay Coşkun

Bir gün düşecektim
Yollara
Kimsenin adından başka
Bir şey bilmediği
Şehirler görecektim

Beni yaratanın
Can verdiği
Üstüne bastığım
Toprağın
Bu kadar kutsal
Olduğunu
Toprağın beni
Tanımak
İstediği
Zaman anlayacaktım
Sevdiğin
Her şey göz önüne geldiğinde
Evden uzaklarda
Yeni evlerinin
Olduğunu bilecektim
Aralarda
Derelerde
Dağlarda
Paylaşamayacaktım
İçimi
İçimle
Soğuk bir kaynaktan
Acı bir suyu içtiğimde
Yüzüm buruşacak
Ama kalbim
Gülecekti
Atalarımın
Hayalleri gözükecekti
Hoş geldin diyeceklerdi
Ben giderken yanlarına
Vurulacaktım
Sözlerle
Boş verecektim dünyayı
Tadımlık yaşayacaktım
Toprağın bir parçası olup
Sahip çıkacak
Gerçek sevgililer
Bulacaktım
Belki bir tozla
Savrulacaktım
Yada bir çocuğun oynadığı
Çamur olup
Onunla keyiflenecektim
Anaların gözyaşlarını
Yüreğimde hissedecek
Bende hüzünlenecektim

Sahtelerden bir perde
Seyredip
Bildirilmeden
Gerçeklere düştüm
ve bugün sonbahar yağmurları kadar
ağladım

Bir dilencinin avucunda
Dilencinin kirini değil
Toprağımın
Geleceğini
Umutsuzluğunu
Gördüm
Çocukların yırtıklığında
Safça güldükleri hayatlarında
İleride ağlayacakları
Günleri gördüm
Ben ağladım
Eriyen ağrının karları gibi
Ölümüne çağladım
Durmadan ağladım
Yitik yağmurları yağdırırken
Bir ışık aradım
Gönlümdekinin
Haricini bulamadım

Ata şehrime giderken
Diğer şehirleri görecektim
Gördüm….