Toprak Kokuyor Şiiri - Esin Güler

Tenine sinmiş çürümüş ruhumun isi,
Birer çığlık misali.
Ruhun isyan ediyor,
Ruhumun ağırlığından da
Umrunda değil,
Bedenini taşıyorsun,
Gittiğin her yere
Öylece
Sanki sana aitmis gibi.
Sen bu yükle yaşarsın yaşamasına da
Bana ağır gelir bu nefret
Gözlerin gözlerime değdiği an
Ruhum kıvranmaya başlar.
Bu nefretse benim esaretim.
Özgür olmak istiyorum artık.
Belki de mecburum.
Bırakıcam seni artık,
Seni de kendimi de özgür kılıcam.
Sonunda mutlu bir aile olucaz.
Artık hiç bir engel kalmadı.
Merak etme.
Ruhumuzu birbirine bağlayan
O siyah ipi kesme vakti...
Hem sevdiğini söylemiştin.
Kara toprak kokusunu...