Bulutları cefalıyor hezeyan.
Ağlarken semada toprak kokusu.
Son elvedanın güzelliği nihan.
Korkuyla reca arası ateş su.
Hub ödlerden taşıp bahra ulaştı.
Şems kaldırım gölgesine yanaştı.
Yasun tutmuş kalbimin tohumları.
Ömürden arda kalan ruh-u aşktı.
Kayıt Tarihi : 11.10.2019 11:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Beyaz Kamer 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/10/11/toprak-kokusu-41.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!