Toprak kokusu Şiiri - İhsan Yatkın

Sahipsiz Limanlar yetim, martılar öksüz
Gecenin karasında yakamozlar
Dertleri ağır küfe gibi sırtlarında
Öteye taşırlar acıyı gözyaşını
Unutulmuş sevinçler alır başını
Gemiler kaybolurken gözden
Telaş hengame yağar bir ömür
Aşkı unutur kayıp kıta
İnsan düşer toprağa
Utanır yeryüzü
Utanır zeytin dalını taşıyan güvercin
Utanmaz ihanet
Çocuklar ölür insanlığın kıyısında
Ve gözyaşı yağmurlara karışır

İhsan Yatkın