Toprak Kokusu Şiiri - Mahsum Güneş Kan

Ne yalnızlık kahrolur
Ne de bu siyah gece.
Üstüme yağmur yağar
Anneciğim
Silinir kentten bir kir…
Hüzünler sağanak sağanak,
İçimde bir kir
Bana ev olur çaresiz bir sığınak
Anneciğim…
Bir canı nasıl sarıyorsa toprak
Öyle sarsın kolların beni…
Ben buradan gideceğim
Beni artık daha çok sevmelisin
Daha çok bakmalısın gözlerimin içine
Islanmak anne…
Bir saçağa sığınmaksızın.
Yağmura küfretmek rezilliğinde
Ama bir damla
Bir mızrap gibi saplanıyor yüreğime
Sanki bu yağan yağmur değil
Anneciğim…
Şimdi dindi yağmur
Toprak,
Kokusunu hediye ediyor
Belki sırf bu yüzden
Sevmeliyim yağmuru anne…

21.09.2010